Had boeddha ook zo'n haast?

Eind december

De tijd van het jaar om tot rust te komen. Dingen af te ronden en te evalueren. Los te laten en af te bouwen. Je ziet ’t ook in de natuur en die is natuurlijk niet gek. De oogst is binnen en de natuur trekt zich terug in haar wortels en maakt zich op voor een periode van rust en kracht verzamelen om straks weer uitbundig tot volle bloei te komen en vruchten te dragen.

Wat is er toch eigenlijk met ons – mensen - aan de hand, dat we maar door willen blijven rennen. Constant willen blijven presteren. Je hoeft maar om je heen te kijken en je ziet mensen haast hebben om ergens te komen. Als je oplet kun je bij jezelf ervaren dat dit een besmettelijke ziekte is; nog gevaarlijker misschien dan de nu zo gevreesde Mex-griep.

Zelf heb ik op dit moment het gevoel in een leegte te zitten. Een stilstaan in het niets. En dat voelt me toch ongemakkelijk! Iets in mij blijft iets willen, blijft willen presteren. Blijft steeds met alles wat ik doe of niet doe, iets willen bereiken. Vraagt zich af of ik wel effectief bezig ben. Of ik wel nuttig genoeg ben. Ik lijk verdorie wel een human doing.

Ondertussen komt de vraag bij mij op, wat er zo’n slordige 3000 jaar geleden van Boeddha zou zijn geworden, als ie onder die bodhiboom was gaan zitten met vragen als: Wat levert dit zitten hier mij uiteindelijk op? Is dit wat men van mij verwacht? Kan ik hier op den duur wel van leven? Wat zal de buurt wel niet denken, als ik hier zo lang op mijn krent zit te niksen midden op de dag? Kan ik me dit wel veroorloven? Is er niet iets nuttigers dat ik nu kan gaan doen? Is dit wat anderen van mij verwachten? Wegen de kosten en baten eigenlijk wel tegen elkaar op? Of: welke strategie kan ik nu het beste volgen om mijn doel te bereiken? Welke stappen moet ik daarvoor zetten? Haal ik hiermee wel m’n target???

Zou hij daarmee tot verlichting zijn gekomen sowieso zo populair zijn geworden als hij nu is? En wat had die Boeddha, wat ik nu zo duidelijk mis? Een gevoel van vertrouwen?

Ik vraag me af, waarom stilstaan, pauze nemen, leeg worden, loslaten, ontvankelijk zijn en overgave - zelfs met zo’n krachtig voorbeeld - toch nog zo moeilijk is. Alsof we met z’n allen zwaarbeladen treinen zijn geworden, die maar moeilijk tot stilstand kunnen komen. Alsof we zo gefocust zijn op ‘onze bestemming’, dat we maar blijven doordenderen alsof ons leven ervan afhangt. Of heeft de macht der gewoonte het roer over genomen en zijn we tot willoze slachtoffers van onze eigen verlangens gereduceerd? Waarom hebben we toch zo’n haast? Zo’n haast om ergens te komen, dat we vergeten dat we al ergens zijn.

En zou dat misschien een leuk voornemen kunnen zijn voor het nieuwe jaar in plaats van het voor de hand liggende ‘stoppen met roken’? Stoppen met haasten! Met andere woorden: eens af en toe de tijd nemen voor onszelf, voor bezinning, voor rust. Eens even niets willen bereiken en ons voor de verandering openstellen voor wat ons graag wil bereiken. Eens stilstaan bij wat we hebben. De tijd van het jaar nodigt ons nu van harte uit. Kunnen we ook ophouden met overleven en weer eens tot Leven komen. Weer human beings zijn. En dan zijn we uiteindelijk later toch nog iets geworden.

Geluks-epidemie, nog gevaarlijker dan de H1N1 !

Er is een wereldwijde epidemie bezig zich te verspreiden in een razende snelheid

De WWO (Wereld-Welzijns-Organsitie) voorziet dat miljarden individuen besmet zullen geraken in de volgende 10 jaar


Hier de symptomen van deze vreselijke ziekte :

1 - De neiging om zich te laten leiden door zijn eigen intuïtie in plaats van te handelen onder de druk van angsten, opgedrongen ideeën en gedrag geconditioneerd vanuit het verleden

2 - Totaal gebrek aan interesse om anderen te beoordelen, zichzelf te veroordelen, en om zich bezig te houden met al wat conflicten kan voortbrengen

3 - Totaal verlies van de capaciteit om zich zorgen te maken (dit is een van de ergste symptomen)

4 - Een continu genoegen in het appreciëren van mensen en dingen zoals ze zijn, wat met zich meebrengt dat men de anderen niet meer wil veranderen

5 - Het verlangen om zichzelf te uit te dagen om de eigen gedachten, gevoelens, emoties, lichaam, materieel leven en omgeving op een positieve manier te beheren zodat steeds wat mogelijk is qua gezondheid, creativiteit en liefde ten volle ontwikkeld wordt

6 - Herhaalde aanvallen van glimlachen, de glimlach die ?dank u? zegt en die een gevoel van eenheid bouwt met al wat leeft

7 - Een steeds verder groeiende openheid naar kinderlijkheid, simpelheid; lach en blijheid

8 - Steeds frequentere momenten waarin men in communicatie komt met zijn/haar ziel in non-dualiteit, wat een aangenaam gevoel van voldaanheid en geluk veroorzaakt

9 - Er genoegen in vinden zich als een inspirator te gedragen die blijheid en licht brengt, in plaats van kritiek of onverschilligheid

10 - De bekwaamheid om alleen te leven, in koppel, in een familie en in gemeenschap op een vlotte en gelijkwaardige manier, zonder slachtoffer of beul te spelen, of zelfs redder

11 - Een gevoel van verantwoordelijkheid en geluk dat men aan de wereld zijn/haar dromen over een overvloedige, harmonieuze en vrede-volle toekomst wil aanbieden

12 - Totale aanvaarding van zijn/haar eigen aanwezigheid op aarde en de wil om op elk moment te kiezen voor wat mooi, goed, waar en levend is.

Als u voort wil leven in angst, afhankelijkheid, conflicten, ziekten en conformisme, vermijd dan te allen prijze contact met mensen die deze symptomen vertonen.

Deze ziekte is vreselijk besmettelijk !

Als u reeds symptomen vertoont, weet dan dat uw toestand waarschijnlijk hopeloos is.

Medische behandelingen kunnen tijdelijk enkele symptomen doen verdwijnen, maar kunnen de onontkoombare voortgang van de ziekte niet tegenhouden.

Er bestaat geen vaccin anti-geluk.

Omdat deze geluks-ziekte het verlies van de angst om te sterven veroorzaakt, die een van de centrale peilers is waarop het geloof in onze materialistische moderne maatschappij berust, riskeert er grote sociale beroering te ontstaan zoals het staken van de oorlogsdrang en van de drang om gelijk te hebben. Er zouden samenscholingen van gelukkige mensen kunnen ontstaan die zingen, dansen en het leven vieren, er zouden kringen kunnen komen van mensen die hun genezing vieren, crisissen van slappe lach en seances van collectief emotioneel afreageren.

Als eenmaal een kritiek aantal mensen besmet is geraakt, is er helaas geen houden meer aan en is de kans groot dat we afstevenen op totale wereldvrede en behoud van de planeet...

---------------