Had boeddha ook zo'n haast?

Eind december

De tijd van het jaar om tot rust te komen. Dingen af te ronden en te evalueren. Los te laten en af te bouwen. Je ziet ’t ook in de natuur en die is natuurlijk niet gek. De oogst is binnen en de natuur trekt zich terug in haar wortels en maakt zich op voor een periode van rust en kracht verzamelen om straks weer uitbundig tot volle bloei te komen en vruchten te dragen.

Wat is er toch eigenlijk met ons – mensen - aan de hand, dat we maar door willen blijven rennen. Constant willen blijven presteren. Je hoeft maar om je heen te kijken en je ziet mensen haast hebben om ergens te komen. Als je oplet kun je bij jezelf ervaren dat dit een besmettelijke ziekte is; nog gevaarlijker misschien dan de nu zo gevreesde Mex-griep.

Zelf heb ik op dit moment het gevoel in een leegte te zitten. Een stilstaan in het niets. En dat voelt me toch ongemakkelijk! Iets in mij blijft iets willen, blijft willen presteren. Blijft steeds met alles wat ik doe of niet doe, iets willen bereiken. Vraagt zich af of ik wel effectief bezig ben. Of ik wel nuttig genoeg ben. Ik lijk verdorie wel een human doing.

Ondertussen komt de vraag bij mij op, wat er zo’n slordige 3000 jaar geleden van Boeddha zou zijn geworden, als ie onder die bodhiboom was gaan zitten met vragen als: Wat levert dit zitten hier mij uiteindelijk op? Is dit wat men van mij verwacht? Kan ik hier op den duur wel van leven? Wat zal de buurt wel niet denken, als ik hier zo lang op mijn krent zit te niksen midden op de dag? Kan ik me dit wel veroorloven? Is er niet iets nuttigers dat ik nu kan gaan doen? Is dit wat anderen van mij verwachten? Wegen de kosten en baten eigenlijk wel tegen elkaar op? Of: welke strategie kan ik nu het beste volgen om mijn doel te bereiken? Welke stappen moet ik daarvoor zetten? Haal ik hiermee wel m’n target???

Zou hij daarmee tot verlichting zijn gekomen sowieso zo populair zijn geworden als hij nu is? En wat had die Boeddha, wat ik nu zo duidelijk mis? Een gevoel van vertrouwen?

Ik vraag me af, waarom stilstaan, pauze nemen, leeg worden, loslaten, ontvankelijk zijn en overgave - zelfs met zo’n krachtig voorbeeld - toch nog zo moeilijk is. Alsof we met z’n allen zwaarbeladen treinen zijn geworden, die maar moeilijk tot stilstand kunnen komen. Alsof we zo gefocust zijn op ‘onze bestemming’, dat we maar blijven doordenderen alsof ons leven ervan afhangt. Of heeft de macht der gewoonte het roer over genomen en zijn we tot willoze slachtoffers van onze eigen verlangens gereduceerd? Waarom hebben we toch zo’n haast? Zo’n haast om ergens te komen, dat we vergeten dat we al ergens zijn.

En zou dat misschien een leuk voornemen kunnen zijn voor het nieuwe jaar in plaats van het voor de hand liggende ‘stoppen met roken’? Stoppen met haasten! Met andere woorden: eens af en toe de tijd nemen voor onszelf, voor bezinning, voor rust. Eens even niets willen bereiken en ons voor de verandering openstellen voor wat ons graag wil bereiken. Eens stilstaan bij wat we hebben. De tijd van het jaar nodigt ons nu van harte uit. Kunnen we ook ophouden met overleven en weer eens tot Leven komen. Weer human beings zijn. En dan zijn we uiteindelijk later toch nog iets geworden.

Geluks-epidemie, nog gevaarlijker dan de H1N1 !

Er is een wereldwijde epidemie bezig zich te verspreiden in een razende snelheid

De WWO (Wereld-Welzijns-Organsitie) voorziet dat miljarden individuen besmet zullen geraken in de volgende 10 jaar


Hier de symptomen van deze vreselijke ziekte :

1 - De neiging om zich te laten leiden door zijn eigen intuïtie in plaats van te handelen onder de druk van angsten, opgedrongen ideeën en gedrag geconditioneerd vanuit het verleden

2 - Totaal gebrek aan interesse om anderen te beoordelen, zichzelf te veroordelen, en om zich bezig te houden met al wat conflicten kan voortbrengen

3 - Totaal verlies van de capaciteit om zich zorgen te maken (dit is een van de ergste symptomen)

4 - Een continu genoegen in het appreciëren van mensen en dingen zoals ze zijn, wat met zich meebrengt dat men de anderen niet meer wil veranderen

5 - Het verlangen om zichzelf te uit te dagen om de eigen gedachten, gevoelens, emoties, lichaam, materieel leven en omgeving op een positieve manier te beheren zodat steeds wat mogelijk is qua gezondheid, creativiteit en liefde ten volle ontwikkeld wordt

6 - Herhaalde aanvallen van glimlachen, de glimlach die ?dank u? zegt en die een gevoel van eenheid bouwt met al wat leeft

7 - Een steeds verder groeiende openheid naar kinderlijkheid, simpelheid; lach en blijheid

8 - Steeds frequentere momenten waarin men in communicatie komt met zijn/haar ziel in non-dualiteit, wat een aangenaam gevoel van voldaanheid en geluk veroorzaakt

9 - Er genoegen in vinden zich als een inspirator te gedragen die blijheid en licht brengt, in plaats van kritiek of onverschilligheid

10 - De bekwaamheid om alleen te leven, in koppel, in een familie en in gemeenschap op een vlotte en gelijkwaardige manier, zonder slachtoffer of beul te spelen, of zelfs redder

11 - Een gevoel van verantwoordelijkheid en geluk dat men aan de wereld zijn/haar dromen over een overvloedige, harmonieuze en vrede-volle toekomst wil aanbieden

12 - Totale aanvaarding van zijn/haar eigen aanwezigheid op aarde en de wil om op elk moment te kiezen voor wat mooi, goed, waar en levend is.

Als u voort wil leven in angst, afhankelijkheid, conflicten, ziekten en conformisme, vermijd dan te allen prijze contact met mensen die deze symptomen vertonen.

Deze ziekte is vreselijk besmettelijk !

Als u reeds symptomen vertoont, weet dan dat uw toestand waarschijnlijk hopeloos is.

Medische behandelingen kunnen tijdelijk enkele symptomen doen verdwijnen, maar kunnen de onontkoombare voortgang van de ziekte niet tegenhouden.

Er bestaat geen vaccin anti-geluk.

Omdat deze geluks-ziekte het verlies van de angst om te sterven veroorzaakt, die een van de centrale peilers is waarop het geloof in onze materialistische moderne maatschappij berust, riskeert er grote sociale beroering te ontstaan zoals het staken van de oorlogsdrang en van de drang om gelijk te hebben. Er zouden samenscholingen van gelukkige mensen kunnen ontstaan die zingen, dansen en het leven vieren, er zouden kringen kunnen komen van mensen die hun genezing vieren, crisissen van slappe lach en seances van collectief emotioneel afreageren.

Als eenmaal een kritiek aantal mensen besmet is geraakt, is er helaas geen houden meer aan en is de kans groot dat we afstevenen op totale wereldvrede en behoud van de planeet...

---------------

Een andere kijk op crisis

Bijna iedereen heeft vandaag de dag de mond vol over de crisis. Vaak zijn we bang om door crisis, iets wat we hebben te verliezen.Maar is dat alles wat crisis inhoud?

Het chinese teken van crisis, bestaat uit 2 karakters: gevaar en (nieuwe) kans. Beide polen zijn in elke crisis aanwezig. In onze cultuur ligt echter de nadruk maar al te vaak alleen op het gevaar en vergeten we vaak de kans die ook in crisis verscholen ligt.
Welke kans laat jij liggen, als je je aandacht alleen richt op gevaar of op wat je te verliezen hebt?

Makkelijk of slim

Als dingen niet lekker lopen in je leven (op je werk met collega's, in je relatie, of met je vrienden of familie), is het makkelijk om naar de ander te kijken en naar wat die in jou ogen anders zou moeten/kunnen doen. We kunnen onszelf er helemaal in verliezen, en nachten wakker liggen van wat die ander allemaal fout doet of nalaat. Hele scenario's bedenken we over wat die ander zou moeten veranderen. Vaak doen we dit vanuit gewoonte en omdat het eenmaal makkelijker is om naar de ander te kijken, dan naar jezelf. Daarvoor moet je in de spiegel kijken en dat vinden we soms lastig.
Het is echter wel veel slimmer om bij jezelf na te gaan wat jij anders zou kunnen aanpakken. Je eigen gedrag kun je namelijk sturen, terwijl dat bij een ander niet of slechts tijdelijk lukt.
Dus in de laatste optie zit je macht, je kracht. Dáár zit je sleutel naar bevrijding.
Vaak is het een kwestie van kiezen tussen gelijk of geluk.
Aan jou de keuze...

Loslaten

Gister werd ik geinspireerd door een film, met een wijsheid die ik vandaag graag met jullie wil delen.
Zo ongeeer het volgende werd er gezegd:Soms moet je gewoon besluiten eens alles los te laten.Je doelen, je plannen, je verwachtingen, je heilige overtuigingen, je cynisme en ja, zelfs je angsten. Het gaat namelijk helemaal niet om verleden of toekomstdromen. Het gaat om de weg die je aflegt. Want je kunt nog zoveel leuke plannen hebben, zoveel doelen om te bereiken, zoveel passies om te leven, maar dat is allemaal zinloos, als je niet geniet van onderweg zijn. Van je reis. En bovendien; als je het ’t minst verwacht, gebeurd er misschien iets moois. Iets beters dan je gepland had. Iets mooiers dan je ooit had kunnen dromen.

Met andere woorden: laat je gewoon eens verassen door het leven. Dat heeft namelijk heel wat voor je in petto. Zorg dat je geen slaaf word van je eigen wensenpakket. Laat je gebrek aan vertrouwen je niet afhouden van leven. Stel niet langer uit en leef Nu! Laat eens heel even, het verleden los: dat wat je hebt gepresteerd, of juist fout hebt gedaan. En kijk vandaag eens niet naar de toekomst: datgene waar je bang voor bent, of waar je naar verlangt. Laat los en ervaar dat je door het leven word gedragen, als je ophoud je van alles af te vragen. Ben gewoon eens waar je bent en geniet van het moment.

Dus laten we vandaag eens opdragen aan loslaten. Laten we ons vandaag eens heel simpel overgeven aan de schoonheid van het leven.
And don’t forget: Enjoy the ride...!